Aleksandar Deroko, poznati srpski arhitekta, slikar, pisac, ratni heroj, pilot, akademik, rođen je 16. septembra 1894. godine, te je proslavio svoj 130. rođendan.
Deroko je poznat kao legenda Beograda, s obzirom da je opisivao život u gradu pre Prvog svetskog rata, ratne dane na Solunskom frontu, druženje sa poznatim umetnicima kao što su Pablo Pikaso i Sava Šumanović, kao i uspon i polet Beograda između dva rata.
Pored toga, Deroko je bio jedan od prvih istoriografa srpske srednjovekovne i narodne arhitekture. Bio je blizak rod sa Stevanom Sremcem, poznatim srpskim književnikom.
Rođen u porodici koja je imala veze sa umetnošću, Deroko je prvo želeo da se bavi aeronautikom, te je učestvovao u Prvom svetskom ratu kao pilot. Nakon rata, vratio se školovanju i diplomirao arhitekturu sa visokim prosekom.
U svojoj karijeri, Deroko je projektovao mnoge značajne građevine, uključujući idejno rešenje za Hram Svetog Save na Vračaru i Kapelu Vidovdanskih heroja u Sarajevu. Takođe je bio autor mnogih knjiga o arhitekturi i srednjovekovnoj umetnosti.
Deroko nije bio fan savremene arhitekture i često je izražavao svoje stavove o njoj. Tokom okupacije, bio je uhapšen od strane Gestapa i proveo je neko vreme u logoru, ali je uspeo da se vrati svom rad životu nakon rata.
Njegov stan na Topličinom vencu bio je mesto okupljanja umetnika i intelektualaca Beograda, te se smatra poslednjim pravim književnim salonima grada.
Aleksandar Deroko preminuo je 30. novembra 1988. godine, ostavljajući iza sebe nasleđe kao jedan od najznačajnijih srpskih arhitekata i istoričara umetnosti. Svojim radom i delima ostavio je neizbrisiv trag u istoriji srpske kulture.
