U noći 26/27. marta armijski general Dušan Simović doneo je odluku o prevratu, uz podršku pomoćnika brigadnog generala Borivoja Mirkovića. Simović je bio istaknuta figura među zaverenicima, ističući se antinemačkom politikom i nepokolebljivom odlučnošću suprotstavljanja Nemačkoj. Prethodno je vodio pregovore sa verskim predstavnicima, političkim liderima i vojnim zvaničnicima, formirajući savez za smenu vlasti. Plan prevrata je izradio Simović, dok ga je Mirković sproveo, stajući na čelo udara. Prevrat je izveden beskrvno i sistematski, izbegavajući sukobe sa snagama verne knezu Pavlu. Kralj Petar II je stavio do znanja da će preuzeti vlast, a nova vlada mogla se osloniti na podršku naroda, političkih organizacija i crkve. Sveti arhijerejski sabor SPC pozdravio je smenu na vrhu vlasti i podržao novog kralja Petra II. Ceremonija uvođenja u vlast obavljena je 28. marta, uz polaganje zakletve u Sabornoj crkvi u Beogradu. Patrijarh Gavrilo Dožić istupao je protiv pristupanja Jugoslavije Trojnom paktu. Knez-namesnik Radenko Stanković protestovao je zbog patrijarhovog držanja, ali je prevrat oduševljeno primljen u Beogradu i drugim gradovima Jugoslavije.
ZA PATRIJARHA 27. MART JE BIO KAO VIDOVDAN: Puč je oduševljeno primljen u Beogradu i drugim gradovima Jugoslavije, sem u Zagrebu
