Zoran Vukojević, bivši policajac i ključni svedok na suđenju za ubistvo premijera Zorana Đinđića, otet je 3. juna 2006. godine, a njegovo telo pronađeno je nedaleko od beogradskog aerodroma, unakaženo do te mere da su patolozi izjavili da to dugo nisu videli. Vukojević je mučen, kasapljen, a zatim živ spaljen i bačen u raku iskopanu u šumi blizu mesta gde je pronađen. Ove brutalne okolnosti njegove smrti predstavljaju jasnu poruku od strane Zemunskog klana, koji je bio umiješan u organizovani kriminal i brojne zločine.
Prema izveštajima, Vukojević je bio prebijan i mučen kako bi otkrio gde su zakopani milioni koje su članovi klana stekli tokom otmica. Istražitelji su potvrdili da su otisci Aleksandra Simovića, jednog od optuženih, pronađeni na lisicama kojima je Vukojević bio vezan tokom mučenja. U novembru 2006. godine, Simović je uhapšen, a protiv njega je podneta krivična prijava za ubistvo Vukojevića.
Ubistvo Zorana Vukojevića, tri godine nakon likvidacije Đinđića, poslalo je jasne poruke o moći i uticaju Zemunskog klana. Policijski zvaničnici su u to vreme isticali da je suđenje za ubistvo premijera i dalje u toku, a Vukojević je bio jedan od ključnih svedoka koji su svedočili o umiješanosti klana u organizovane kriminalne radnje. Načini na koje je ubijen Vukojević sugerišu da su njegovi ubice želele da ga muče i da pošalju poruku svima koji su se usudili da svedoče protiv njih.
U junu 2006. godine, suđenje za ubistvo Đinđića bilo je u punom jeku, a svedoci su se suočavali sa velikim pritiscima. Vukojević je bio poznat po svojim izjavama koje su otkrivale povezanost Zemunskog klana sa državnim institucijama. On je tvrdio da je klan radio za Državnu bezbednost i da su imali slobodu da deluju bez straha od posledica.
Nakon Vukojevićevog ubistva, vlasti su se suočile s kritikama zbog sporosti pravosudnog sistema, a neki zvaničnici su tvrdili da je ubistvo rezultat odugovlačenja i neuspeha suda. Iako je tadašnji ministar policije, Dragan Jočić, govorio o problemima s pravosudnim procesima, mnogi su sumnjali u sposobnost države da se obračuna sa organizovanim kriminalom.
Vukojević je bio profesionalni policajac sve do 2000. godine, kada je postao blizak saradnik članova Zemunskog klana. Njegovo svedočenje tokom suđenja za Đinđića otkrilo je brojne detalje o zločinima koje su izvršili članovi klana. Vukojević je svedočio o brojnim ubistvima i povezanosti klana sa visokom politikom, što je dodatno uzburkalo već krhku situaciju u Srbiji.
Aleksandar Simović, koji je negirao da je ubio Vukojevića, osuđen je 2014. godine na dvadeset godina zatvora zbog ovog brutalnog ubistva. Njegova izjava tokom suđenja, da nije ubio Vukojevića, nije promenila ishod pravosudnog procesa. Ovaj slučaj ostaje jedan od najtragičnijih u novijoj srpskoj istoriji, podsećajući na previranja i nasilje koje su pratili period posle ubistva premijera Đinđića.
