Prve moderne Olimpijske igre održane su u Atini 1896. godine po uzoru na antičke Olimpijade koje su se poslednji put održale u Olimpiji 393. godine nove ere. Na ovim Olimpijskim igrama učestvovalo je 14 zemalja sa 240 sportista u devet različitih sportova. Iako se Srbija nije takmičila, jedan Srbin, Momčilo Tapavica, predstavljao je Mađarsku i osvojio bronzanu medalju u tenisu, kao i takmičio u rvanju i dizanju tegova. Tapavici je bio poznat kao „atleta Herkulove snage“ i bio je i arhitekta sa značajnim projektima.
Na drugim Olimpijskim igrama održanim u Parizu 1900. godine, Milan Neralić, Srbin iz Korduna, osvojio je bronzu za Austriju u disciplini borbe sa sabljama. Neralić je bio vojni učitelj mačevanja i nastupao je na turnirima širom Evrope. Svetislav Jovanović, brat poznatog slikara Paje Jovanovića, bio je prvi učesnik koji se takmičio pod srpskom zastavom. On se takmičio u mačevanju amatera, ali nije osvojio medalju. Jovanović je kasnije postao poznati slikar i bio je uvažavan u Francuskoj. Pored mačevanja, bavio se i plivanjem i jahanjem.
Svetislav Jovanović je bio odlikovan francuskim Ordenom Legije časti, dok ga je Kraljevina Srbija odlikovala Ordenom Belog orla i Ordenom Svetog Save za zasluge u umetnosti, sportu i društvenom radu. Njegova dela su danas razvejana po privatnim kolekcijama, a samo neka od njih su sačuvana u Srbiji, poput portreta mitropolita u Muzeju Patrijaršije srpske pravoslavne crkve. Jovanović je takođe radio kao vajar, a jedan od njegovih radova, reljef sa dvojicom anđela, se i danas može videti iznad ulaza u nekadašnji fotografski atelje u Beogradu.
Ovi sportisti i umetnici predstavljaju važan deo srpske istorije i nasleđa na Olimpijskim igrama, te njihov doprinos treba da bude prepoznat i očuvan kao deo kulturne baštine Srbije.
