Iz Pjongjanga su stigle nove fotografije koje prikazuju severnokorejskog vođu Kim Džong Una i njegovu ćerku Kim Džu Ae tokom „svečanog“ otvaranja tržnog centra u okrugu Kangdong. Ovaj događaj je, očigledno, osmišljen s ciljem da se pokaže bliskost Kimove porodice sa narodom, iako je javnost često svesna da su ovakvi prikazi pomno planirani i orkestrirani.
Na fotografijama se može videti kako se otac i ćerka kreću kroz tržni centar, posmatrajući različite štandove. Zanimljivo je da su se zadržali kod štandova sa čarapama i sodom, te su takođe pregledali prazan restoran i posetili odeljenje sa pecivima. Ova aktivnost može izgledati kao obična šoping poseta, ali u severnokorejskom kontekstu, ona ima duboku simboliku.
Tokom obilaska, Kim Džong Un i njegova ćerka su se odlučili da posete autentičnu severnokorejsku berbernicu. Iako su ovakve aktivnosti često viđene kao deo propagandne mašinerije koja pokušava da pokaže vođu kao običnog čoveka, iznenađujuće je da u blizini nije bilo nijednog posetioca. To može biti znak da je tržni centar možda još uvek u fazi uspostavljanja, ili da je poseta bila planirana u vreme kada su ljudi izbegavali dolazak zbog raznih faktora, uključujući i ekonomske teškoće.
Mediji u Severnoj Koreji, kao što je KCNA, često izveštavaju o aktivnostima Kim Džong Una i njegove porodice, ali je važno napomenuti da je većina tih izveštaja podložna cenzuri i kontroli. S obzirom na to, teško je proceniti realnu sliku situacije u zemlji, koja je poznata po strogim pravilima i ograničenjima koja se nameću svojim građanima.
Severna Koreja je već dugi niz godina suočena sa brojnim izazovima, uključujući ekonomske sankcije, prirodne katastrofe i unutrašnje političke tenzije. U takvom okruženju, vođa zemlje često koristi ovakve javne prikaze kako bi ojačao svoj imidž i kontrolu nad stanovništvom. Otvaranje tržnog centra može se posmatrati kao način da se pokuša osvežiti slika o prosperitetu i stabilnosti, čak i kada su stvarni uslovi za život u zemlji daleko od idealnih.
Dok se Kim Džong Un trudi da izgradi sliku o prosperitetu i bliskosti sa narodom, mnogi analitičari primetili su da ovakvi događaji često služe i kao način za odvraćanje pažnje od ozbiljnih problema sa kojima se zemlja suočava. Na primer, Severna Koreja se suočava sa problemima kao što su glad, nedostatak osnovnih potrepština i opšta izolacija od međunarodne zajednice. U tom kontekstu, posete tržnim centrima i drugim javnim mestima mogu izgledati kao pokušaji da se umire javnost i održi iluzija blagostanja.
Pored toga, prisustvo Kimove ćerke, koja postaje sve više prisutna u javnom životu zemlje, može ukazivati na to da se priprema za preuzimanje neke uloge u budućnosti. Njeno prisustvo pored oca može biti signal da se vrši proces pripreme sledeće generacije lidera, što je uobičajena praksa u autoritarnim režimima.
U zaključku, iako se ovakvi događaji mogu činiti benignim i čak zabavnim, oni su deo šireg narativa koji se koristi za održavanje režima i kontrole nad stanovništvom. Severna Koreja ostaje misteriozna i zatvorena zemlja, a slike poput onih koje su objavljene iz Pjongjanga samo su jedan deo složene slike koja se tiče života u ovoj autoritarnoj državi.
