Starobosanski grad Dubrovnik, smešten samo desetak kilometara od Sarajeva, predstavlja dragulj kulturno-istorijske baštine Bosne i Hercegovine. Ovaj grad, koji datira iz srednjeg veka, od 2003. godine nosi status nacionalnog spomenika, a od nedavno je oživeo i na poštanskoj markici.
Unutar njegovih drevnih zidina, kuće od kamena i drveta svedoče o bogatoj tradiciji trgovine, zanatstva i viteštva. Na glavnom trgu nekada je stajala kula sa zvonom, simbol slobode i moći. Prema rečima Azre Bečević Šarenkapa, konzervatorke za tekstil u Zemaljskom muzeju Bosne i Hercegovine, grad Dubrovnik je dobio ime po srednjovekovnim trgovcima iz Dubrovnika koji su došli eksploatisati rude srebra i gvožđa uz odobrenje Kulina bana.
Grad je bio pod vlašću vlastelinskog roda Radojević Mirković, a istoričari beleže da su Mirko Radojević i njegov sin knez Batić Mirković potpisali ukupno 15 kraljevskih povelja, zauzimajući visoka dostojanstva u tadašnjem društvu. Dubrovnik je, pored toga, bio jedan od najvećih srednjovekovnih gradova i u jednom trenutku čak i stolni grad srednjovekovne Bosne, gde je prema legendi boravila kraljica Katarina Kosača Kotromanić.
Kraljičina sudbina tokom opsade grada postala je predmet mnogih legendi, uključujući onu o njenom bežanju iz grada. Mijatović, predsednik fondacije Starobosanski grad Dubrovnik, navodi da je kraljica, suočena sa nemogućnošću odbrane, sklopila dogovor sa napadačem, uzimajući sa sobom 50 konja, dok je dva bačve zlata morala sakriti u njivu koja se i danas zove Pozlačenica.
U blizini starog grada nalazi se nekropola Stećaka Kopošići, koja je pod zaštitom UNESCO-a. U ovoj nekropoli sahranjivani su značajni pojedinci, a arheološka istraživanja koja su započela 2015. godine otkrila su fragmente keramičkog posuđa koje je u osmanskom periodu uvozilo iz Iznika u Turskoj. Edin Bujak, profesor arheologije na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, ističe da je reč o luksuznoj keramici koja je bila simbol prestiža tog vremena.
Tokom istraživanja nekropole, pronađeni su i fragmenti plašta kneza Mirka Radojevića, koji se danas čuva u Zemaljskom muzeju Bosne i Hercegovine. Ovi nalazi doprinose boljem razumevanju istorije i kulture ovog područja, istovremeno obnavljajući kolektivno sećanje na starobosanski grad Dubrovnik.
Danas, uz obnovljene arheološke istraživačke projekte i nove poštanske markice, starobosanski grad Dubrovnik ponovo zauzima svoje mesto u svesnosti naroda. Njegova bogata istorija i kulturno nasleđe nastavljaju da privlače pažnju i inspirišu buduće generacije.
Grad Dubrovnik doživljava preporod, ne samo kroz arheološke projekte, već i kroz edukaciju i promociju o svojoj važnosti u okviru kulturne baštine Bosne i Hercegovine. Vreme i zaborav mu ne mogu ništa, jer se njegovo nasleđe prenosi sa kolena na koleno, a svaka nova generacija ima priliku da otkrije tajne koje skrivaju njegovi zidovi.
U skladu sa tim, grad se neprestano razvija kao destinacija koja nudi bogato kulturno iskustvo, a njegovi stanovnici ponosno čuvaju uspomene na prošlost, dok se istovremeno suočavaju sa izazovima savremenog doba. Starobosanski grad Dubrovnik ostaje simbol otpora i kulturnog identiteta, ostavljajući snažan utisak na sve koji ga posete.
