Pobede koje je Jovan Nenad nizao, prvo nad Turcima, a potom i nad Mađarima, donele su mu oreol vojničke nepobedivosti i međunarodnu ratničku slavu. Njegovi vojnički trijumfi nad vojskom ugarskog kralja Zapolje imali su veliki odjek i širom Evrope. Njegova popularnost može se objasniti antifeudalnim karakterom njegovih osvajanja, završavajući podelom imanja mađarskih plemića među svojim vojnicima. Nakon neuspele seljačke bune, Nenad se proglasio zaštitnikom ugnjetenih, posebno seljaka koji su trpeli zlostavljanja od strane mađarskih plemića.
Jovan Nenad oslobodio je Južnu Ugarsku od Turaka i postao zaštitnik seljaka i siromašnih, ne dozvoljavajući nasilje nad njima. Onda se pridružio Habzburgovcu Ferdinandu u borbi za ugarski presto, stvarajući neprijateljstvo među mađarskim plemićima. Njegova moć je počela da opada nakon poraza od Zapoljinih vojnika, ali je uspeo brzo obnoviti svoju vojsku. Ferdinand je priznao Jovana Nenada kao važnog saveznika i tretirao ga sa poštovanjem, ali je politička situacija bila nestabilna.
Nakon atentata na Jovana Nenada, njegova vojska se rasula, ali je ostala ideja stvaranja srpske države na tlu Južne Ugarske, čiji je on bio tvorac. Pisma Ferdinanda i ugarske kraljice Marije svedoče o uticaju i moći Cara Jovana Nenada. Nakon Nenadove smrti, Ferdinand je lako porazio Zapolju, ali srpska despotovina nije obnovljena. Jovan Nenad je imao velike ciljeve odjednom, što je dovelo do raskoraka između njegovih želja i istorijskih mogućnosti.
Jovan Nenad je bio prvi koji je pokušao stvoriti samostalnu srpsku državu posle srednjeg veka i kratkotrajno je uspeo. Njegove ambicije bile su da stvori srpsku državu koja bi obuhvatala i teritorije u Ugarskoj i Staroj Srbiji. Iako su njegove ambicije nasilno prekinute, Jovan Nenad je ostavio trag u istoriji kao jedan od srpskih državotvoraca.
