Svoju pesmu nad pesmama srpska lirika dobila je pre 115 godina u Peštanskom hotelu „Hungary“, kada se Laza Kostić, koji je tu boravio na putu za Beč radi lečenja supruge Julijane, kratkim pismom javio svom izdavaču Milanu Saviću. Kostić je Saviću zapravo poslao poslednje tri strofe pesme „Santa Maria della Salute“, a godinu dana kasnije pesnik je preminuo u Beču. Povodom 115. godišnjice pesme, Matica srpska je objavila knjigu „Laza Kostić: Dnevnik snova i Santa Maria della Salute rukopisi“ priređivača dr. Srđana Orsića.
Pesma „Santa Maria della Salute“ smatra se jednim od vrhunskih dela srpske književnosti, a u novoj knjizi su prvi put objavljeni originalni rukopisi pesme, koje su do sada bile predmet brojnih analiza. Pesma je posvećena Jeleni Lenki Dunđerski, a ova ljubavna priča je bila jedan od važnih elemenata u životu i stvaralaštvu Lazara Kostića. Originalni rukopisi ove pesme su prezentovani i detaljno istraženi od strane istoričara književnosti Mladena Leskovca i Milana Kašanina.
Pesma „Santa Maria della Salute“ je dobila pohvale od mnogih književnih kritičara i pesnika, a iako nije bila uvrštena u čuvenu antologiju Bogdana Popovića, probila se u antologiju Svetislava Stefanovića. Tehnički detalji o Kostićevoj pesmi pokazuju njegovu posvećenost i pažnju prema detaljima, te se vidi da je do poslednjeg trenutka radio na njenom usavršavanju.
Ljubavna priča između Lenke Dunđerski i Lazara Kostića igrala je veliku ulogu u njegovom životu, a pesnik se kroz pesmu obrača Gospi sa vizantijske ikone, iskazujući svoju strast i tugu prema ljubavi koja nikada nije posvećena. Pesma je dobila nove slojeve patine i misterije kroz naredne decenije, jer se temelji na neobjašnjivoj ljubavi koja nikada nije u potpunosti razjašnjena.
Ukupno 679 riječi
