Poljsko-litvanski književnik i nobelovac Česlav Miloš preminuo je pre tačno 20 godina, ali je njegovo nasleđe i dalje živo kroz dela koja je napisao tokom svog života. Njegova poezija, koju je stvarao do samog kraja, bila je pokušaj da kroz poetski jezik otkrije tajne života. Dobitnik Nobelove nagrade za književnost, Miloš je bio autoritet u mnogim oblastima, a pristupao je svemu s poštovanjem i ozbiljnošću.
Prevodilac Biserka Rajčić se seća književnih večeri i angažovanja Česlava Miloša u čitanju i tumačenju poezije, kao i kilometarskih redova ljudi koji su želeli da dobiju potpis na svojim knjigama. Kada je Rajčić prvi put posetila Poljsku 1965. godine, knjige Česlava Miloša nisu bile dostupne ni u knjižarama ni u bibliotekama zbog političkih pritisaka na pisca. Nakon što je emigrirao 1951. godine, deset godina je proveo u Parizu pre nego što je dobio vizu za Ameriku. Tamo je radio na Berkli univerzitetu kao lektor i profesor književnosti, predajući poljsku književnost i druge kurseve.
Rajčić ističe Milošev klasicizam i posebnost književnih formi koje je koristio, poput traktata, ode i pastiša. Njena fascinacija enciklopedičnošću, senzualnošću i bogatstvom jezika u njegovoj poeziji dovela ju je da prevede njegove eseje i pesme. Iako se bavila prevodom dela mnogih pesnika, Rajčić primećuje da je Miloš bio najautentičniji Poljak od svih.
Nakon njegove smrti, delo Česlava Miloša nastavilo je da inspiriše generacije čitalaca i pisaca širom sveta. Njegova poezija i esejistika su ostavili dubok i neizbrisiv trag u svetskoj književnosti, a njegova želja da bude prepoznat po svojim delima, a ne kao spomenik, i dalje odzvanja među ljubiteljima književnosti. Česlav Miloš će zauvek ostati upamćen kao jedan od najvećih pesnika svog vremena, čija je vizija života i umetnosti i dalje aktuelna i inspirativna za sve koji se bave književnošću.
