Vojvoda Milenko Stojković predstavlja jednu od najkontroverznijih figura Prvog srpskog ustanka. Tokom njegovog delovanja, pogubio je turske janičare po nalogu turskog vezira, predvodio srpske ustanike u borbi protiv carske vojske i ostvario pobede. Takođe, suočio se s Karađorđem, čime je postao preteča današnje opozicije. No, njegov lični život, koji je uključivao harem sa tridesetak žena, ostao je u fokusu mnogih rasprava.
S krajem 18. veka, nakon brojnih austrijsko-turskih ratova, osmanska centralna vlast se slabila, što je dovelo do haosa, posebno u Beogradskom pašaluku. Janičarski zapovednici, poput Aganlije i Kučuk Alije, odbili su reforme i odmetnuli se od sultana, preuzimajući vlast. Njihova vladavina, koja je počela likvidacijom sultanovog vezira Hadži Mustafe-paše 1801. godine, završila je sečom knezova 1804. godine, kada su odlučili da pobiju viđene srpske glavare kako bi sprečili ustanak.
Međutim, njihova strategija je propala. Ustanak je započeo 1804. godine, sa ciljem da se oslobode janičarskih tirana, a ne da se suprotstave sultanu. U tom kontekstu, Milenko Stojković je bio ključna figura. U leto 1804. godine, uspostavljena je saradnja između pobunjenika i vojske, a odlučeno je o pogubljenju janičarskih vođa koji su se sklonili na Adu Kale. Stojković je preuzeo zadatak da izvrši presudu, što je učinio uz pomoć svojih boraca. Bitka je trajala punih osam sati, nakon čega su janičari pobijeni, a njihove glave poslate beogradskom veziru.
Najveći vojnički uspeh Stojkovića dogodio se u bici na Ivankovcu 1805. godine, gde je postigao prvu veliku pobedu protiv redovne turske vojske. Ova bitka označila je početak otvorenog ustanka protiv osmanske vlasti. Stojković je postao poznat kao sposoban vojvoda, ali i kao gostoljubiv domaćin, poznat po tome što je svojim gostima, pored pića i hrane, nudio i svoje žene iz harema.
Ubrzo nakon Ivankovca, Stojković je učestvovao u odbrani Deligrada 1809. godine, gde je preuzeo komandu kada je Karađorđe ranjen. Međutim, sukobi između njega i Karađorđa su se pojavili, a Stojković je zahtevao decentralizaciju vlasti. Zbog ovih stavova, bio je primoran da napusti Srbiju i svoj harem, koji je postao poznat širom zemlje.
Stojković je harem stvorio nakon što su ustanici osvojili Beograd 1806. godine. Mnoge žene su ostale bez muževa i morale su da se bave prosjačenjem, a kada su vlasti odlučile da ih pošalju u Tursku, Stojković ih je zaustavio i odabrao najlepše za sebe. Njegov harem se sastojao ne samo od Turkinja, već i od Vlahinja i Srpkinja, a neke su bile robinje, dok su druge dobrovoljno pristupale zbog sigurnosti i hrane.
Međutim, Stojkovićeva sreća se okrenula kada je proteran u Rusiju, gde mu je dodeljena godišnja apanaža od samo 300 dukata. Sa tim novcem, mogao je da izdržava samo jednu ženu, što je dovelo do raspada njegovog harema. Na kraju je izabrao jednu ženu, Katinku, i ostavio ostale da idu svojim putem.
Vojvoda Milenko Stojković ostaje zapažena figura u srpskoj istoriji, kako po svojim vojnim uspesima, tako i po kontroverznom ličnom životu. Njegova uloga u Prvom srpskom ustanku i borbi protiv osmanske vlasti je neosporna, a njegov harem je postao simbol njegove složene ličnosti i vremena u kojem je živeo.
