Crne gljivice koje su nastale na ruševinama nuklearne elektrane Černobilj pokazale su izvanrednu sposobnost rasta u uslovima radijacije. Naučnica Nela Ždanova, koja je prvi put istraživala ove gljivice 1997. godine, otkrila je da se one zapravo „hrane“ jonizujućim zračenjem, slično kao što biljke traže Sunčevu svetlost. Ova otkrića pružaju novu nadu naučnicima kada je reč o čišćenju radioaktivnih prostora, a potencijalno mogu da pomognu i astronautima u zaštiti od štetnog zračenja tokom svemirskih putovanja.
Ždanova je ove gljive nazvala „radiotropskim“, a njen rad je inspirisao naučnike u NASA-i da razmišljaju o upotrebi ovakvih gljiva za izradu zidova koji bi mogli da štite astronauta. Kako se ispostavilo, pigment melanin u ovim gljivicama je ključan za njihovu crnu boju i deluje kao prirodni štit od radijacije.
U 2007. godini, nuklearna naučnica Ekaterina Dadačova sa medicinskog koledža Albert Ajnštajn u Njujorku nadovezala se na istraživanje Ždanove, potvrđujući da radijacija ubrzava rast ovih crnih gljivica. Njihova otpornost na radijaciju, uključujući i galaktičku kosmičku radijaciju, pokazala se izuzetno značajnom. Tokom decembra 2018. godine, uzorci gljivica poslati su na Međunarodnu svemirsku stanicu, gde su naučnici primetili da one još bolje napreduju u svemiru.
Rezultati istraživanja koje su sproveli biohemičar Nils Avereš sa Univerziteta Florida i njegovi saradnici doveli su do razmatranja mogućnosti proizvodnje nameštaja i zidova od ovih gljivica na Mesecu ili Marsu. Ova vrsta „mikro-arhitekture“ bi mogla da se koristi kao zaštita od radijacije, stvarajući barijeru između ljudi i potencijalno opasnih uslova u svemiru.
Kako su se ove crne gljivice nastanile u napuštenom svetu Černobilja, postoji mogućnost da će jednog dana pružiti zaštitu ljudima koji će pokušati da osvoje nove svetove unutar Sunčevog sistema. Ova otkrića ne samo da obogaćuju naše razumevanje biologije i ekologije, već otvaraju i nova vrata za istraživanje svemira i strategije kolonizacije drugih planeta.
Istraživanja takođe naglašavaju značaj gljivica u prirodi, ukazujući na njihovu ulogu u ekosistemima i mogućnostima koje one nude za buduće generacije. Černobilj, kao mesto koje se često doživljava kao simbol katastrofe, sada se može posmatrati i kao izvor inovacija u nauci i tehnologiji.
Na kraju, ovi rezultati podstiču dalja istraživanja o tome kako se organizmi prilagođavaju ekstremnim uslovima, kao i kako možemo iskoristiti te prilagodbe za unapređenje ljudskih uslova života, kako na Zemlji, tako i u svemiru. U svetlu ovog istraživanja, budućnost istraživanja svemira i kolonizacije drugih planeta postaje sve izvodljivija, a crne gljivice iz Černobilja možda će igrati ključnu ulogu u toj avanturi.
