Srpska pravoslavna crkva danas proslavlja Sabor svetog arhangela Mihaila i ostalih nebeskih sila, poznatog u narodu kao zimski Aranđelovdan. Ovaj praznik se obeležava 21. novembra i ima posebno mesto u crkvenom kalendaru, dok se letnji Aranđelovdan, koji se slavi 26. jula, smatra drugim važnim praznikom u vezi sa arhangelima.
Bitna razlika između ova dva praznika leži u njihovom povodu i karakteru. Zimski Aranđelovdan posvećen je Svetom arhangelu Mihailu, dok je letnji Aranđelovdan posvećen Svetom arhangelu Gavrilu. Iako narod često povezuje oba praznika sa imenom Aranđelovdan, važno je razumeti da se radi o različitim svetiteljima i različitim događajima.
Na zimski Aranđelovdan, vernici se okupljaju kako bi odali poštovanje Svetom arhangelu Mihailu, koji se smatra vođom nebeskih sila i zaštitnikom pravoslavne vere. Njegov značaj u crkvenoj tradiciji je neprocenjiv, a mnogi vernici ovaj dan doživljavaju kao priliku za duhovno obnavljanje i molitvu.
Sa druge strane, letnji Aranđelovdan je dan kada se proslavlja Sveti arhangel Gavrilo, koji je poznat kao blagovestitelj. Gavrilo je onaj koji je Bogorodici doneo vest o Hristovom rođenju, ali se takođe pominje i kao donosioc drugih važnih vesti. Ovaj praznik se u narodu često naziva letnjim Aranđelovdanom, što može dovesti do zabuna, ali važno je naglasiti da se radi o različitim arhangelima.
Sveštenik Ivan Cvetković ukazuje na ovu razliku i naglašava značaj oba arhangela. On objašnjava da i Sveti arhangel Mihailo i Sveti arhangel Gavrilo spadaju u vrhunske arhangela i da ih treba slaviti, ali ne treba mešati njihove praznike. Mihailo je prvi arhangel, dok je Gavrilo poznat po blagovijesti koju je doneo. Cvetković podseća da je važno poštovati tradiciju i razumevanje ova dva različita praznika.
Na dan Sabora svetog arhangela Gavrila, koji se slavi 26. jula, okupljaju se vernici kako bi se molili i proslavili njegovu ulogu u Božijem planu. U manastiru Kovilj, koji je obnovljen u slavi i ljubavi, vernici se okupljaju kako bi proslavili ovaj važan praznik. Ovaj manastir je postao mesto okupljanja i molitve, a liturgija i osvećenje slavskih darova često privlače brojne ugledne goste.
U skladu sa tradicijom, kuvana pšenica, koja se često priprema za praznike, nije samo simbol smrti, već i simbol života onih koji su verovali i koji sada žive u veri sa Bogom. Ova tradicija podseća vernike na važnost zajedništva i duhovne povezanosti sa svim svetiteljima i onima koji su preminuli.
U svetlu ovih praznika, važno je naglasiti da su svi sveci živi u Bogu. Bog je Bog živih, a ne mrtvih, što dodatno ukazuje na značaj i vrednost svakog pojedinca u crkvenoj zajednici. Na ovaj način, proslava Aranđelovdana, bilo letnjeg ili zimskog, postaje prilika za duhovno obogaćivanje i jačanje vere.
U zaključku, proslava zimskog i letnjeg Aranđelovdana u Srpskoj pravoslavnoj crkvi predstavlja duboku tradiciju i poštovanje prema svetiteljima koji su ostavili neizbrisiv trag u hrišćanskoj verovanju. Iako se datumi i povodi razlikuju, suština oba praznika ostaje ista – proslava Božijih poslanika i poziv na jačanje vere i zajedništva među ljudima.
