Miloš Savčić bio je istaknuti srpski inženjer i gradonačelnik Beograda, poznat po značajnim doprinosima privredi i društvu. Njegovo bogatstvo pre Drugog svetskog rata procenjeno je na 960 miliona dolara, što bi danas iznosilo oko 17 milijardi dolara. Savčić je bio pionir u primeni armiranog betona u Beogradu, kao i ključna figura u razvoju infrastrukture, uključujući mostove i tunele.
Rođen je 1865. godine u Svilajncu u trgovačkoj porodici. Obrazovanje je stekao u Beogradu i Nemačkoj, gde je završio Visoku tehničku školu u Minhenu 1889. godine. Njegova supruga bila je Katinka, sa kojom je imao nekoliko sinova i ćerku. Nakon povratka u Srbiju, Savčić je služio vojni rok, a njegov život je doživeo preokret kada je pao na ispitu za oficira, što je uzrokovalo otkazivanje saradnje s Gustavom Eiffelom na izgradnji Ajfelovog tornja.
Godine 1893. osnovao je svoju inženjersko-arhitektonsku kancelariju, a prvi projekat je bio izgradnja kuće u Karađorđevoj ulici. Savčić je prvi u Beogradu počeo koristiti armirani beton, što je doprinelo razvoju privatnog preduzetništva. Tokom svoje karijere, projektovao je brojne infrastrukturne projekte, uključujući prugu Niš-Knjaževac, koja je završena 1920. godine nakon prekida zbog Prvog svetskog rata.
Miloš Savčić je bio aktivan i u politici, obnašajući funkcije narodnog poslanika i ministra građevina. Kao gradonačelnik Beograda od 1929. do 1930. godine, fokusirao se na poboljšanje komunalnih usluga i modernizaciju grada. Uveo je novi sistem naplate za električno osvetljenje i vodu, što je omogućilo finansijsku samostalnost opštine. Njegova najvažnija dostignuća uključuju izgradnju nove električne centrale i osnivanje Opštinske štedionice.
Savčić je bio vlasnik mnogih nekretnina u Srbiji i okolnim zemljama, a njegovo ulaganje u beogradske vinograde predstavljalo je osnovu za izgradnju elitnog naselja Dedinje. Njegova vila na Dedinju kasnije je postala rezidencija srpskih vladara. Osim toga, bio je suvlasnik više banaka i preduzeća, uključujući fabriku vagona i fabriku lima.
Tokom Prvog svetskog rata, Savčić je aktivno učestvovao u osnivanju Srpskog komiteta u Ženevi, dok je i dalje gradio projekte i van Beograda, poput Ribarske banje. Njegov doprinos rudarskoj industriji bio je značajan, jer je preuzeo nekoliko rudnika i modernizovao uslove za radnike, uvodeći socijalne beneficije.
Savčić je bio poznat po svojoj dobrotvornoj aktivnosti, a za svoj doprinos razvoju zemlje dobio je brojne nagrade i odlikovanja. Godine 1939. objavljena je spomenica o njegovom radu, a u Beogradu postoji ulica koja nosi njegovo ime. Njegova filantropska dela uključivala su donacije pravoslavnoj crkvi u Svilajncu, gde je zaveštao zemlju i udela u vodenicama.
Miloš Savčić preminuo je 9. marta 1941. godine, a sahranjen je na Novom groblju u Beogradu. Nakon rata, njegova imovina je nacionalizovana, a porodica je proterana iz svojih domova. Njegov život i rad ostavili su neizbrisiv trag na Beograd i Srbiju, a njegova ostavština i dalje inspiriše buduće generacije.
