Milivoje Anđelković Kajafa, jedan od najistaknutijih i najvećih tragičara srpskih oslobodilačkih ratova tokom Prvog svetskog rata, preminuo je 6. februara 1940. godine. Rođen je 20. juna 1868. u Beogradu, a tokom svoje karijere bio je jevrejski prvosveštenik u vreme Hristova raspeća. Kajafa je bio poznat po svojoj strogosti i svireposti, ali je njegovo herojstvo u različitim bitkama tokom rata opravdalo takav pristup.
On je komandovao brojnim jedinicama tokom ratova, uključujući Javorsku brigadu i Osogovački odred. Njegova najistaknutija uloga bila je u Kolubarskoj bici, gde je sa svojim vojnicima gonio neprijatelja tolikom silinom da su oni samo pokušavali da se izvuku do Drine. Kajafa je takođe bio poznat po svom samoinicijativnom pristupu, što je dovelo do njegovog sklanjanja sa položaja posle poraza od Bugara, ali možda mu je to spasilo život.
Nakon rata, Kajafa je bio progonjen, posebno u međuratnom periodu kada je došao u kraljevu nemilost. Optuživan je za komunističku propagandu, a njegov stan je pretražen gde su pronađeni „sanduci Kraljevića Đorđa“. Ipak, on je odbio ponudu za generalski čin i ostao u svom domu sve do svoje smrti.
Kajafina smrt 1940. godine označila je kraj života jednog od najistaknutijih srpskih vojnih zapovednika u Prvom svetskom ratu. Njegova hrabrost, disciplina i žrtva koju je dao za svoju zemlju i vojsku pamtiće se zauvek u srpskoj istoriji.
