Predsednik Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta podsetio je danas na trideset godina od početka akcije „Ljeto 95“, koju su pokrenule hrvatske vojne snage s ciljem etničkog čišćenja srpskog naroda sa prostora opština Grahovo i Glamoč. Ova akcija je bila uvertira za zločinačku operaciju „Oluja“. Linta je naglasio da je obaveza svih nas da se sećamo srpskih heroja iz Grahova i Glamoča, koji su stradali u borbi za slobodu tokom rata.
Akcija „Ljeto 95“ započela je 25. jula 1995. godine, kada su jedinice Hrvatske vojske i Hrvatskog veća odbrane progonile srpski narod iz Grahova, Glamoča i okolnih srpskih sela. U ovoj akciji počinili su zločine nad srpskim civilima, a do danas niko nije odgovarao za te zločine. Linta je istakao da su stambeni i privredni objekti Srba sistematski opljačkani, zapaljeni i uništeni, zajedno sa komunalnom infrastrukturom.
Nakon ove akcije, ističe Linta, ubrzo je usledila agresija na Republiku Srpsku Krajinu, a potom i na druge zapadnokrajiške opštine u Republici Srpskoj. „S obzirom na sve što se desilo, neophodno je podići Memorijalni centar o stradanju Srba“, rekao je Linta. On je predložio da Srbija u Beogradu osnuje državnu instituciju, tj. Memorijalni centar srpskih žrtava devedesetih godina prošlog veka na prostoru bivše Jugoslavije.
Ova izjava Linta izazvala je brojne reakcije u javnosti, a mnogi smatraju da je važno čuvati sećanje na stradanje srpskog naroda tokom ratova devedesetih. U medijima su se pojavili različiti komentari i analize vezane za akciju „Ljeto 95“, kao i njene posledice po srpsku zajednicu u tom delu bivše Jugoslavije.
Analitičari ističu da je sećanje na ove događaje ključno za razumevanje savremenih odnosa u regionu. Mnogi veruju da je potrebno otvoriti dijalog o prošlosti kako bi se izbegle slične tragedije u budućnosti. U tom kontekstu, Linta poziva na formiranje memorijalnog centra kao način za očuvanje sećanja i istine o stradanjima srpskog naroda.
Pored toga, Linta je ukazao na potrebu za širenjem informacija o zločinima koji su počinjeni tokom rata, kako bi buduće generacije bile svesne istorijskih činjenica. On smatra da se kroz edukaciju i podizanje svesti može doprineti pomirenju i izgradnji stabilnijih odnosa među narodima u regionu.
Kritičari Lintinog predloga ističu da je važno odbaciti svaku vrstu nacionalizma i osvetništva, te se fokusirati na izgradnju zajedničke budućnosti. Oni smatraju da bi formiranje memorijalnog centra moglo dovesti do dodatnog produbljivanja podela među narodima, umesto da doprinese pomirenju.
U svakom slučaju, sećanje na događaje iz „Ljeta 95“ ostaje duboko ukorenjeno u kolektivnoj svesti srpskog naroda. Mnogi preživeli i njihovi potomci i dalje nose bolne uspomene na ratna stradanja, gubitke i progon. U tom smislu, Linta i njegovi sledbenici smatraju da je dužnost države i društva da se brinu o sećanju na te događaje i da pruže podršku preživelima.
U zaključku, predlog o formiranju Memorijalnog centra o stradanju Srba devedesetih godina prošlog veka izaziva brojne debate i razmišljanja o tome kako obeležiti i razumeti prošlost, a istovremeno raditi na izgradnji budućnosti bez sukoba. Potrebno je nastaviti razgovor o ovim temama kako bi se došlo do zajedničkog razumevanja i pomirenja među narodima u regionu.
