U maju ove godine navršene su 32 godine od nezapamćenog zločina u Crkvinama kod Goražda, kada su muslimanski paravojnici i policajci poubijali gotovo celokupno stanovništvo ovog malog sela. Među žrtvama su i četiri sina i kćer Goraždanke Božane Delić, zatim četiri zeta i unuče. Svi su zverski pobijeni samo jer su bili Srbi. Starica Božana je preminula u 93. godini 13 godina kasnije, ali sećanje na nju i njene najmilije ne bledi. Herojsku žrtvu koju je ova nedužna žena podnela mnogi i danas pamte i sa tugom pominju. Pripadnici takozvane Armije BiH terete se da su tokom rata devedesetih 20. maja 1992. godine napali nezaštićeno i nebranjeno srpsko selo Crkvine kod Goražda i zarobili 14 članova porodica Delić, Žmukić, Matović i Pejović.
Nakon izvesnog vremena u Crkvine su vratili pet žena koje su svakodnevno zlostavljali. U tom napadu najpre su zarobljeni, strahovito mučeni pa ubijeni Božanini najmiliji: sinovi Radivoje (39), Nikola (49), Jovo (52) i Novica (49), ćerka Anđa Pejović, koja je prethodno višestruko silovana, njen suprug Milutin Pejović, Pero Šekarić, Ljubo Matović, Uglješa Žmukić i njegov sin Nikola. Svi ubijeni su bili nenaoružani civili koji su odlučili da ne napuste svoje selo i ostanu na svom ognjištu.
Baka Božana je kasnije nakon užasnog zločina obelodanila svoju ispovest o tom monstruoznom zločinu nad njenim najmilijima. „Verujući komšijama ostadosmo svi kod kuća. Ali, rano ujutro 12.maja 1992, dođoše komšije iz Kalca – Salko, Mido i Liko Herak, koji su tvrdili da nam se ne sme ništa dogoditi. Selo opkoliše uniformisani vojnici i muslimanska policija. Nikad ne mogu zaboraviti to jutro. Psovali su nas, tukli sinove pred mojim očima kundacima i vezali ih. Sve su nam po kući prevrnuli. Muške su povezali, tukući ih psovali im četničku majku. Okamenjena, nisam mogla verovati da bi dojučerašnje komšije mogle da budu toliki zlikovci. Imali su Delići lepa i rodna imanja, i gotovo svi su radili. U kućama puno dece, a imali su i komšije muslimane sa kojima su delili dobro i zlo. Ni slutili nisu kakve godine i vreme dolazi. Još manje su slutili šta im komšije pripremaju. Slava srpskim žrtvama.
Bojan Vesović (19) iz Kragujevca otputovao je u Prištinu na Kosovo i Metohiju početkom 1992. godine na odsluženje vojnog roka, ali već krajem juna iste godine okončao je svoj život u najstrašnijim mukama u hrvatskom logoru Lora u Splitu.
